وقتی هیچ‌ چیز اضافی نیست، فقط تویی و تخیلت و وایت روم

وایت ‌روم دقیقا مثل یه صفحه سفید میمونه. نه فقط واسه دوربین و عکس، نه فقط واسه نور و ویدیو، بلکه برای ذهن آدم. یه جایی که وقتی پا میذاری توش، حس میکنی هیچی مزاحمت نمیکنه. هیچ المان اضافی‌ نیست که حواستو پرت کنه. فقط تویی و اون چیزی که توی دلت میجوشه. اصلا انگار استودیو، تبدیل میشه به یه کاغذ سفید بزرگ که فقط منتظره با خیال و خلاقیتت پرش کنی.

تو دنیای امروز، که همه ‌چی شلوغه، از صدای موبایل گرفته تا صدای ذهن خودمون، پیدا کردن یه جای خلوت سخت شده. حالا فکرشو بکن، یه استودیو باشه که نه رنگی داره، نه طرحی، نه شلوغی‌ای. فقط یه اتاق سفیده، مثل مغزت وقتی قبل از نوشتن یا خلق یه اثر جدید خالیه. اینجاست که جادو شروع میشه.

بعضی‌ها فکر میکنن چون وایت ‌روم چیزی نداره، پس محدودکننده‌ست. ولی دقیقا برعکسه. این فضای سفید، آزادترین فضای دنیاست. چون مجبورت میکنه از خودت استفاده کنی، از خلاقیتت. هیچ ‌چیز حاضر و آماده‌ای نداره. اگه یه عکس قراره اونجا گرفته بشه، نور و ترکیب و حرکت باید از ذهن تو در بیاد. اگه یه ویدیو قراره ضبط بشه، تویی که باید صحنه رو توی ذهنت بچینی. این یعنی تمرین خلاقیت خالص.

وایت‌روم شبیه یه بوم نقاشیه. یه جاییه که هرچی بهش بدی، همونو بهت برمیگردونه. اگه بی‌خیال بری توش، خنثی و بی‌جون میمونه. ولی اگه با انگیزه بری، مثل آینه‌ست، تصویر کامل ذهن تو رو نشون میده. برای همین، خیلی‌ها میگن وایت‌روم فقط یه مکان نیست، یه شریک هنریه.

تجربه‌ی کار توی وایت‌روم یه جور خلوت شخصیه با خلاقیتت. اون لحظه‌ای که نور رو تنظیم میکنی، اون لحظه‌ای که میخوای یه حرکت ساده رو توی یه فضای خالی معنادار کنی، اون لحظه‌ای که مدل رو راهنمایی می‌کنی که کجا وایسه، همه‌ش پر از لذته. چون توی این فضا، هیچی نمیتونه جلو درخشش ایده‌ تو رو بگیره.

اگه کارگردانی، اگه عکاسی، اگه بازیگری، یا حتی فقط یه ذهن پر از ایده داری، وایت‌روم بهترین دوستته. چون اونجا فقط تویی و تخیلت. هیچ‌کس دیگه‌ای وسط نیست. هیچ چیز اضافی‌ای نیست. یه صفحه سفید، که هرچی بخوای میتونه بشه، ولی فقط وقتی که تو بخوای.

پس اگه دنبال یه تجربه‌ی ناب هنری‌ هستی، اگه می‌خوای با خودت خلوت کنی و ببینی چی توی چنته داری، یه بار بیا وایت ‌روم. بهت قول میدم خودتو غافلگیر میکنی.